اینجا خانه ماست ...

دلم این چند روز برای خانه مان خیلی تنگ شده بود . به خانه که برمیگردی آغوش گرم مادر قشنگ ترین احساس در پاسخ به دلتنگیهاست . در و دیوار خانه مان برایم تازگی دارد ، اتاقم را دوست دارم با آن همه عکسهای جور واجور که به چار گوشه اش زده ام . 

اینجا می توانم یک شب را به اندازه یکسال بخوابم ، نه از آن خوابهایی که فقط چشمت بسته باشد . خواب هم میبینم از همان خوابهای رنگی 

بیچاره مادرم از سرخی چشمانش معلوم است گاهی برایم گریه هم میکند که خودم دوست ندارم اما مادر است دیگر . پدرم ولی زیاد دلتنگم نیست ، همان تاکید همیشگی سر زبانش است " مواظب خودت باش "  

داداش کوچیکم که دلم برایش یک ذره میشود ، با دیدنم سرازیر میشود توی آغوشم . برایش سوغاتی کوچکی هم دارم که با دیدنش مرا رها میکند و انگاربیشتر  دلتنگ سوغاتی بوده تا من 

امروز را خوشحالم ، زیاد هم خوشحالم . 

فردا را که نیستم بازهم دلتنگ امروز میشوم . خوشحالی امروزم را برای فردا هایم نگه میدارم